O sobie zawodowo i prywatnie
Zawodowo w edukacji:
Przez 17 lat pracowałam w Szkole Podstawowej nr 2 w Iławie jako nauczycielka i wychowawczyni, realizując z pasją liczne projekty edukacyjne, kulturalne i społeczne. Współpracowałam również z Iławską Izbą Gospodarczą i Akademią Nauki, rozwijając programy edukacyjne dla dorosłych. W tym czasie towarzyszyłam blisko 1000 rodzicom i ich dzieciom w rozwoju komunikacji i relacji, wspierając ich w poszukiwaniu porozumienia i wzajemnego zrozumienia. Jako nauczycielka, wychowawczyni i opiekunka staży, kierowniczka zespołów problemowych wspierałam również młodych nauczycieli w rozwoju zawodowym i osobistym, pomagając im odnaleźć równowagę między wymaganiami szkoły a indywidualnymi potrzebami człowieka. Teraz jako doświadczona nauczycielka dyplomowana i trenerka tworzę przestrzeń, w której kadra oświaty może uczyć się skutecznej komunikacji opartej na empatii i samoregulacji po to, by z większym spokojem i satysfakcją towarzyszyć uczniom i rodzicom. Rodziców wspieram w budowaniu bezpiecznej więzi z samymi sobą i dziećmi. Pomagam odzyskiwać kontakt z emocjami, potrzebami i wartościami, które są fundamentem spokojnego rodzicielstwa. W mojej pracy łączę empatię z psychologiczną wiedzą o rozwoju człowieka, tworząc przestrzeń, w której rodzice uczą się rozumieć i reagować z troską oraz uważnością
Zawodowo w organizacjach (zarządzanie):
Wspieram zespoły instytucji kultury i oświaty w rozwoju kompetencji komunikacyjnych i budowaniu kultury organizacyjnej opartej na zaufaniu, odpowiedzialności i dialogu. Projektuję procesy szkoleniowe, mentoringowe i coachingowe w duchu Porozumienia bez Przemocy (NVC) i psychologii organizacji.
Odwiedź mnie
Od 2019 roku zarządzam Iławskim Centrum Kultury, instytucją realizującą ponad 200 wydarzeń rocznie z frekwencją przekraczającą 50 tysięcy uczestników. Wprowadziłam instytucję do ogólnopolskiego programu „Zaproś nas do siebie!” Narodowego Centrum Kultury, dzięki czemu kadra instytucji uczestniczyła w ogólnopolskich procesach rozwojowych i wizytach studyjnych. Pod moim kierunkiem instytucja pozyskała środki między innymi z: Państwowego Instytutu Sztuki Filmowej na remont sali kinowej i wymianę projektora, Regionalnego Programu Operacyjnego Warmia i Mazury i Narodowego Centrum Kultury na projekty miękkie i infrastrukturalne. Nadzorowałam modernizację sali Kinoteatru „Pasja”. Współtworzę z zespołem nowoczesną ofertę kulturalną i edukacyjną. Mam realny wpływ na rozwój Centrum Edukacji Kulturalnej, ze szczególnym akcentem na lokalny ruch teatralny – dziś w Iławie działa kilka grup teatralnych promujących miasto na arenie ogólnopolskiej. Zainicjowałam proces pozyskiwania środków na programy partycypacyjne, w ramach których zrealizowaliśmy w Iławskim Centrum Kultury kilkanaście projektów oddolnych, a także powołałam autorski program dotacyjny „Lokalne Iskry”, wspierający inicjatywy mieszkańców i rozwój wspólnot lokalnych.
Promuję instytucję, w której pracuję i miasto Iławę jako animatorka i trenerka programów Dom Kultury+ Inicjatywy Lokalne i Partnerstwa Lokalne. Współpracowałam między innymi z Narodowym Centrum Kultury, Instytutem Kultury Miejskiej w Gdańsku, Wojewódzkim Ośrodkiem Animacji Kultury w Toruniu, Uniwersytetem Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Jako członkini Komisji Kultury Związku Miast Polskich współtworzę rekomendacje dotyczące rozwoju polityk kulturalnych i wspierania sektora kultury w samorządach.
Z czego czerpię w pracy i w życiu?
Specjalizuję się w pracy w nurcie Porozumienia bez Przemocy (NVC), Coachingu Opartym na Potrzebach i podejściu skoncentrowanym na rozwiązaniach (TSR). Towarzyszę w rozwijaniu kompetencji komunikacyjnych, by ludzie mogli działać skutecznie, z empatią i w zgodzie ze sobą.
Jako filolożka języka polskiego i edukatorka teatralna wierzę, że język jest jednym z najważniejszych narzędzi zmiany – pozwala porządkować doświadczenia, budować znaczenie i odnawiać kontakt z samym sobą. Wiem też, że język może nas czasem ograniczać – utrwalać przekonania, które oddzielają nas od siebie i innych. W mojej pracy, z terapeutyczną wrażliwością, kieruję uważność na energię słów, emocji i potrzeb – to one są kluczem do zrozumienia, akceptacji i tworzenia autentycznych więzi.
„Zgadzam się z Marshallem Rosenbergiem, że język, którym się porozumiewamy, kształtuje nasze relacje, a tym samym jakość naszego życia. Wierzę, że Porozumienie bez Przemocy ma wymiar terapeutyczny – wspiera rozwój samoświadomości, życzliwości wobec siebie i odpowiedzialności za własne uczucia.”
Inspiruję się podejściem Liv Larsson, Roberta Gonzalesa i Miki Kashtan, którzy twórczo rozwinęli NVC w pracy psychoterapeutycznej i społecznej. Na mojej ścieżce czerpałam i czerpię od: Dominiki Jasińskiej, Joanny Marczyszyn Berendt, Kariny Stencel, Monika Panas, Agnieszki Pawlik, Pernille Plantener, Pauliny Orbitowskaiej – Fernandez, Joanny Nowickiej, Marty Kułagi, Brygi Dynisiuk, Magdaleny Sendor, Agnieszki Rzewuskiej – Pacy.
Prywatnie:
Jestem mamą Julii i Izabeli, żoną Wojtka. Pełnię również wiele innych ról: córki, synowej, siostry, cioci. Urodziłam się na wsi jako „ta najmłodsza” po 17 latach od przyjścia na świat młodszego z moich dwóch braci, a wychowałam w wielopokoleniowej rodzinie hołdującej pracowitości, dobroduszności, odpowiedzialności, uczciwości, wytrwałości i cierpliwości. Odkąd pamiętam interesuje mnie komunikacja międzyludzka, która obejmuje zarówno kontakt ze sobą jak i z innymi – rodziną, przyjaciółmi czy współpracownikami. Jednocześnie moje osobiste i zawodowe doświadczenia nauczyły mnie, że to, w jaki sposób jesteśmy ze sobą w relacji – szczególni wtedy, gdy pojawia się stres, konflikt, choroba czy bezradność – to więcej niż komunikacja. To przestrzeń na najgłębszy wymiar kontaktu, w którym rodzi się głębia zrozumienia. Te momenty ukształtowały moją wrażliwość i uważność, które dziś wnoszę do pracy z ludźmi. Moją wyobraźnię rozpalają rozmowy z inspirującymi ludźmi, wydarzenia kulturalne, doskonalenie zawodowe, książki o rozwoju osobistym, kontakt z przyrodą. Emocje, które najczęściej towarzyszą mi w życiu to ekscytacja światem i wdzięczność.